منافقین، تروریست هایی که با لابی گری بقای خود را می جویند

حرفه‌ای ها، پول زیادی را برای لابی با اعضای کنگره و مقامات دولتی بر روی مسائل مورد توجه مشتریان خود می‌پردازند اما پولی که صنایع، شرکت‌ها، اتحادیه‌ها و گروه‌های موضوعی برای لابی کردن صرف می‌کنند، اغلب تنها یک قطره است در مقایسه با آنچه که آنها می‌توانند با موفقیت لابی به دست آورند.

عوامل خارجی یا لابی گرانی که از طرف یک "کارفرمای خارجی" همچون دولت‌های خارجی، احزاب سیاسی، نهادهای دیگر یا افراد خارج از ایالات متحده که برای تأثیر بر سیاست آمریکا یا افکار عمومی عمل می‌کنند، باید در وزارت دادگستری تحت قانون ثبت عوامل خارجی (فارا) ثبت نام کنند، مگر اینکه یکی از معافیت‌های قانون شامل آنها شود.

به طور کلی، «فارا» درباره هر عامل خارجی یا لابی گر نیازمند نمایندگی یک مؤسسه خارجی برای ثبت نام در وزارت دادگستری است که هر ۶ ماه یکبار، گزارش‌های عمومی آن منتشر می‌شود.

یک ثبت کننده «فارا» یک عامل یا کارفرمای خارجی است. یک عامل خارجی می‌تواند هر کسی از جمله سفارش دهنده، تقاضا کننده یا تحت کنترل یک کارفرمای خارجی باشد و در فعالیت‌های سیاسی برای کارفرمای خارجی یا در راستای منافع آنها تعامل کند.

«فارا» نه تنها لابی‌های خارجی را پوشش می‌دهد، بلکه تلاش می‌کند تا افکار عمومی ایالات متحده را در زمینه سیاست، خدمات مشاوره و روابط عمومی به نمایندگی از منافع خارجی همچون خرید تبلیغات، نوشتن مقالات مطبوعاتی و نامه‌های پستی، تحت تأثیر قرار دهد.

** کارفرمایان خارجی چه کسانی هستند؟

اصطلاح "کارفرمای خارجی" شامل این موارد می‌شود: دولت‌های خارجی، احزاب سیاسی خارجی، شهروندان غیر آمریکایی که در آمریکا سکونت ندارند و شراکت‌ها، انجمن‌ها، شرکت‌ها، سازمان‌ها یا هر نهاد دیگری که محل اصلی کسب و کار آن در یک کشور خارجی باشد.

** تاریخچه «فارا»

«فارا» که همچنین به قانون «مک کورمک» پس از حمایت کنگره ماساچوست از آن شناخته می‌شود، برای نخستین بار توسط کنگره به تصویب رسید و "فرانکلین روزولت" رئیس جمهوری وقت در سال ۱۹۳۸ آن را به امضا رساند.

هدف آن، اطلاع رسانی به شهروندان آمریکایی درباره منبع اطلاعاتی معرفی شده در گفت وگوهای سیاسی به وسیله منابع خارجی همچون انتشار تبلیغات نازی و کمونیست در ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم بود.

از آن زمان، «فارا» چندین اصلاحات را تجربه کرد و بیشترین تغییرات آن در سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۹۵ ایجاد شد.

در مورد هر کشوری که فکر کنید منافعی در ایالات متحده می‌تواند داشته باشد و بسیاری از دولت‌ها، شرکت‌ها و سایر نهادها، به عنوان عامل خارجی، برای نفوذ در سیاست و دیدگاه آمریکا در تعقیب آن منافع، هزینه می‌پردازند.

بنا بر گزارش‌های ارائه شده بر اساس اطلاعات مندرج در وزارت دادگستری آمریکا، از سال ۲۰۱۷ تا کنون مبلغ ۹۲۶ میلیون و ۸۳۵ هزار و ۹۹ دلار از سوی ۴۱۴ کارفرمای خارجی برای لابیگری در آمریکا پرداخت شده است.

در این میان، کره جنوبی با پرداخت ۸۳ میلیون و ۸۴۵ هزار و ۳۸۳ دلار، ژاپن با ۷۳ میلیون و ۷۹۹ هزار و ۸۲۷ دلار، رژیم صهیونیستی با ۶۳ میلیون و ۵۴۶ هزار و ۵۲ دلار، ایرلند با ۵۲ میلیون و ۲۳۱ هزار و ۵۵۲ دلار و چین با پرداخت ۳۷ میلیون و ۵۸۳ هزار و ۵۶۸ دلار پنج کشور نخست متقاضی لابیگری در آمریکا بوده‌اند.

امارات متحده عربی با ۳۵ میلیون و ۷۲۴ هزار و ۵۹۳ دلار، جزایر مارشال با ۳۵ میلیون و ۹۶ هزار و ۶۱ دلار، عربستان سعودی با ۳۳ میلیون و ۷۸۷ هزار و ۷۷۸ دلار، کانادا با ۲۸ میلیون و ۴۲۶ هزار و ۴۰۷ دلار و بهاماس با ۲۸ میلیون و ۱۱ هزار و ۸۲۸ دلار رتبه ششم تا دهم را در پرداخت هزینه لابی به خود اختصاص داده‌اند.

** ۱۰ کارفرمای نخست لابیگری

همچنین با ملاحظه آمارها مشخص می‌شود که ۱۰ کارفرمای نخست لابی گری در آمریکا را دولت‌ها و نه بخش خصوصی تشکیل می‌دهند به گونه‌ای که دولت ژاپن با پرداخت ۶۱ میلیون و ۵۷۷ هزار و ۲۴۸ دلار در صدر است و پس از آن، دولت کره جنوبی با ۵۹ میلیون و ۱۱۵ هزار و ۷۳۲ دلار، دولت برمودا با ۵۲ میلیون و ۹۹۱ هزار و ۲۶۹ دلار و دولت ایرلند با ۳۷ میلیون و ۵۸۲ هزار و ۲۳۷ دلار در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

دولت جزایر مارشال با پرداخت ۳۴ میلیون و ۸۳۲ هزار و ۶۶۶ دلار، رژیم اشغالگر با ۳۴ میلیون و ۶۳۱ هزار و ۷۸۵ دلار، دولت باهاماس با ۲۹ میلیون و ۹۹۶ هزار و ۸۴۰ دلار، دولت عربستان سعودی با ۲۹ میلیون و ۲۹۲ هزار و ۶۳۴ دلار، دولت چین با ۲۷ میلیون و ۵۹۰ هزار دلار و دولت قطر با پرداخت ۲۲ میلیون و ۹۱۵ هزار و ۵۰۲ دلار رتبه‌های پنجم تا دهم را از آن خود کرده‌اند.

از ۱۵۰ کشوری که از سال ۲۰۱۷ تا کنون درخواست لابی گری داشته‌اند، در مجموع ۴۸۹ درخواست در وزارت دادگستری ثبت رسمی شده که کره جنوبی در صدر این فهرست قرار دارد.

همچنین از سال ۲۰۱۷ تا کنون، یکهزار و ۳۰۲ لابی گر جدید در این عرصه فعال شده‌اند که می‌تواند نشان دهنده میزان جذابیت این شغل در فضای جدید بین المللی ناشی از فعالیت دولت معاملات ملکی است.

** بیشترین هزینه کنندگان لابی گری در آمریکا

حال که با عمده متقاضیان لابی گری آشنا شدیم بد نیست بدانیم که چه بخش‌هایی از آمریکا بیشترین پرداختی‌های لابی گری را از آن خود کرده‌اند.

بر اساس آنچه که در تارنمای "اوپن سکرت" آمده است، اتاق بازرگانی آمریکا با پرداخت ۲۲ میلیون و ۳۲۵ هزار دلار در سال ۲۰۱۹ رتبه نخست هزینه لابی گری را به دست آورده است.

انجمن ملی بنگاه‌های مسکن با مبلغ ۱۱ میلیون و ۵۵۸ هزار و ۶۴۹ دلار، محققان و تولید کنندگان دارویی آمریکا با دریافت ۱۰ میلیون و ۱۴ هزار دلار، انجمن پزشکی آمریکا با ۶ میلیون و ۹۶۰ هزار دلار، انجمن بیمارستانی آمریکا با ۶ میلیون و ۳۹۲ هزار و ۷۷۵ دلار و انجمن صلیب و سپر آبی که متشکل از ۳۶ شرکت بیمه‌ای است با پرداخت پنج میلیون و ۸۰۴ هزار و ۵۹۵ دلار ردیف‌های نخست تا ششم این موضوع را کسب کرده‌اند.

شرکت هوافضای نورثراپ گرامان با پرداخت پنج میلیون و ۶۴۰ هزار دلار، شرکت چند ملیتی یونایتد تکنولوژیز با پرداخت پنج میلیون و ۶۰ هزار دلار، صنایع چند ملیتی "کاچ" با پرداخت چهار میلیون و ۶۲۰ هزار دلار، شرکت چند ملیتی فایزر (Pfizer) هم دیگر پرداخت کننده مبالغ لابی گری است که در سال ۲۰۱۹، چهار میلیون و ۲۰۰ هزار دلار به این کار اختصاص داده است.

آمازون با سه میلیون و ۹۸۰ هزار دلار، انجمن ملی رادیو تلویزیونی با سه میلیون و ۹۴۰ هزار دلار، شرکت لاکهید مارتین با سه میلیون و ۸۵۸ هزار و ۶۲۲ دلار، جنرال موتور با سه میلیون و ۸۴۰ هزار دلار دیگر رتبه‌های مشتریان لابیگری بوده‌اند.

** وضعیت ایران در لابی گری آمریکا

با بررسی آمارها و مستنداتی که تارنمای "اوپن سکرت" منتشر کرده، هیچ ردی از کارفرمای مرتبط با دولت جمهوری اسلامی ایران به دست نیامد و تنها گروهی که در حال حاضر متقاضی لابی گری در آمریکا است گروهک تروریستی منافقین است.

این گروهک که در بخش اطلاعات مربوط به این تارنما تحت عنوان "شورای ملی مقاومت ایران" مشاهده می‌شود، در سال ۲۰۱۸ بالغ بر ۴۴۰ هزار و ۱۹۴ دلار پرداخت کرده که این رقم در سال ۲۰۱۷ معادل ۵۱۶ هزار و ۸۵ دلار بوده است.

در چهار ماه نخست سال ۲۰۱۹ میلادی هم این گروهک تروریستی، ۶۰ هزار دلار بابت لابی گری پرداخت کرده هرچند که فعالیت‌های لابی گری با توجه به شرایط خاص بسته به میزان توجه دولت فدرال به مسائل مربوط به آنها می‌تواند در طول زمان افزایش یا کاهش یابد.

این گروهک تقاضای لابی گری در وزارت خارجه آمریکا را داشته و دارد تا بتواند مشکل آوارگی اعضای خود را در کشور آلبانی پس از آنکه مقر خود را در پایگاه نظامی لیبرتی آمریکایی‌ها در عراق از دست دادند، حل کنند.

لابی گر این گروهک، شخصی به نام "رابرت گای توریسلی" سناتور پیشین آمریکا از ایالت نیوجرسی است که برای پیشرفت این هدف، با "جاناتان وینر" نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در "شورای ملی مقاومت ایران" (گروهک تروریستی منافقین) همکاری نزدیکی دارد.

وینر نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور لیبی و مشاور ارشد سازمان منافقین برای جایابی دوباره است.

وی در وزارت خارجه آمریکا مسئول توسعه، هماهنگی و اجرای سیاست ایالات متحده در لیبی و همچنین انتقال اعضای گروهک منافقین از عراق است.

این اطلاعات به خوبی گویای آن است تمام آنچه که علیه افراد یا تشکل‌هایی که ضد جنگ و تحریم‌ها فعالیت دارند و آنها را عوامل جمهوری اسلامی یا لابی گران ایران در آمریکا می‌دانند، ادعای باطلی است و صحت ندارد؛ بلکه آنهایی در آمریکا دست به لابی گری زده‌اند که از قضا در کاخ سفید ترامپ با مشاور امنیت ملی وی بده بستان فراوانی دارند.