دولت با حضور خودش از خودش قدردانی کرد
جوان آنلاین/ رئیس و اعضای هیئت دولت دوازدهم، آخرین دورهمی خود را در سالن اجلاس سران و با قدردانی از روحانی برگزار کردند.
سخنران این مراسم روحانی بود و البته چند تن از اعضای کابینه از جمله معاون اول، محمدباقر نوبخت معاون برنامه و بودجه رئیس‌جمهور، وزرای نفت و دادگستری و رئیس سازمان انرژی اتمی به طرح دیدگاه‌های خود در زمینه موضوعات مختلف پرداختند.
روحانی، اما به روش شناخته شده همیشگی از شعار و روش مدیریت دولت تدبیر و امید تمام قد دفاع کرد و تأکید کرد: «همچنان معتقدم راه نجات کشور اعتدال و تعامل سازنده است» او گفت: باید به این نتیجه برسیم که دوران تندروی و افراطی‌گری به پایان رسیده است. با تخریب و هتاکی نسبت به یکدیگر نمی‌توانیم کشور را به پیشرفت برسانیم. رئیس‌جمهور البته گویا فراموش کرده است، سال ۹۲ و در اوج تکبر ناشی از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، چگونه منتقدان خود را با بد‌ترین الفاظ توهین آمیز و افراطی نواخت و حتی کسانی که به سلیقه‌ای غیر از او رأی داده بودند، چگونه تاخت. او که گفته بود: «از بستن دهان منتقدان به خدا پناه می‌برد.» در طول هشت سال ریاست جمهوری خود و همکارانش در دولت تدبیر ۵۴ بار منتقدان خود را با واژه‌های توهین آمیز توصیف کردند. اما اکنون سخن از اعتدال می‌گوید: با افراطی گری به جایی نمی‌رسیم.
روزی که روحانی در سال ۹۲ اعلام کرد دولت وی کشور را بر اساس خواسته‌های اکثریت رأی دهندگان اداره می‌کند، تلویحاٌ اذعان کرد که اقلیت و آن‌هایی را که به او رأی نداده اند، به رسمیت نمی‌شناسد. اکنون، اما نسخه اعتدال و دوری از افراطی گری می‌پیچد!
روحانی دیروز و در آخرین روز دولت دوازدهم در نشست با مدیران ارشد دولت تدبیر و امید، تصریح کرد: با افراطی‌گری به جایی نمی‌رسیم، با چنگ انداختن به روی صورت هم و تخریب همدیگر و هتاکی نسبت به یکدیگر به جایی نمی‌رسیم و نمی‌توانیم کشور را به پیشرفت برسانیم. روحانی افزود: باید به این نتیجه برسیم که دوران تندروی و افراطی‌گری به پایان رسیده است، البته برخی فکر می‌کنند تازه آغاز شده که اشتباه می‌کنند. اکنون باید از روحانی پرسید، مخاطب این وعظ و خطابه شما با آن سابقه‌ای که در منکوب کردن منتقدان داشتید کیست؟
روحانی با بیان اینکه امروز نیز همانند سال ۹۲ اعتدال و تعامل سازنده در داخل و خارج را راه‌حل رفع مشکلات و نجات ایران می‌دانم، اضافه کرد: با افراطی‌گری و چنگ انداختن روی صورت هم و هتاکی نمی‌توانیم پیشرفت کنیم باید به این نتیجه برسیم که دوران افراطی گری به پایان رسیده و این راه اعتدال است که هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد.
رئیس‌جمهوری اظهار داشت: در طول هشت سال گذشته اختلاف سلیقه داشتیم، اما هر دو جناح به آینده امیدوار بودند و با وجود فرازونشیب‌های فراوان همه متفق بودند که کشور باید توسعه یافته و به الگویی برای منطقه و جهان تبدیل شود و راه اصلی رسیدن به این هدف تعامل سازنده با جهان، منطقه و دوستان‌مان است.
روحانی با اشاره به این موضوع که ممکن است کسانی بگویند دولت در مسیر تعامل سازنده به موفقیت صددرصدی نرسیده است، گفت: در مذاکره و تعامل هر دو طرف به دنبال رسیدن به موفقیت صددرصدی هستند، اما طبیعی است که هیچ‌یک به این هدف نخواهند رسید.
روحانی البته توضیح نمی‌دهد که دستاورد این همه شعار و تلاش برای تعامل یک‌طرفه با جهان چیست و او از اعتماد به غرب جز بدعهدی چه دستاوردی داشت؟ او که با شعار تعامل با دنیا و اینکه رقبای او زبان تفاهم و دیپلماسی بلد نیستند، توانست دو دوره سکان اجرایی کشور را به دست بگیرد، اکنون و پس از هشت سال تجربه عبرت آموز اذعان می‌کند فکر نمی‌کردیم امریکایی‌ها به این راحتی برجام را زیر پا بگذارند: «اتفاقات غیرمنتظره زیادی در هشت سال گذشته داشتیم و هیچ‌گاه فکر نمی‌کردیم که ۲۵ استان کشور در کمتر از یک ماه گرفتار سیل شوند یا وقوع زلزله عظیم در کرمانشاه را پیش‌بینی نمی‌کردیم. شیوع کرونا نیز اتفاق غیرمنتظره‌ای برای ما و همه جهان بود و همچنین فکر نمی‌کردیم امریکایی‌ها به این راحتی‌ها برجام را زیر پا بگذارند.»
رئیس‌جمهور در پایان با سپاسگزاری از معاون اول، وزرا، معاونان، استانداران، فرمانداران، بخشداران، و همه معاونان و مدیران کل و خدمتگزاران دولت در هشت سال گذشته اظهار داشت: هیچ جمعه‌ای نبود که با وزیری تماس گرفته باشم و او مشغول کار و تلاش نباشد. در هشت سال گذشته همه کارگزاران دولت شبانه‌روزی برای رضای خدا و خدمت به مردم ایران تلاش کردند و خوب می‌دانند که چه بار سنگینی را در این سال‌ها بر دوش کشیدند. در این مراسم لوح تقدیری با امضای اعضای دولت به پاس خدمات هشت ساله دکتر روحانی تقدیم وی شد و از کتاب عملکرد دولت نیز رونمایی شد.
به هر تقدیر دولت به اصطلاح «تدبیر و امید» به همه فراز و فرودهایش به نقطه پایان رسید و عملکرد او در اعتماد به دشمن بدعهد و پیوند زدن مقدرات ملت به اراده دشمنان به امید گشایش، درس عبرتی برای آیندگان شد، امید که این تجربه تلخ و گران چراغ راه دولت‌های آینده باشد و به جای اعتماد بی جا به دشمن، اعتماد ملت را جلب و به ساخت پایه‌های درونی قدرت فکر کند.
دیدگاه تان را بنویسید