ناصر ایمانی: سرنوشت اصلاحات تلخ‌تر از نهضت آزادی می‌‌شود

جبهه اصلاحات شرایط مناسبی را تجربه نمی‌کند؛ از یک سو اصلاح‌طلبان دیگر هیچ نهادی را در اختیار ندارند و از سوی دیگر به نظر می‌رسد که نزد مخاطبان خود نیز از اعتبار سابق برخوردار نیستند.

ناصر ایمانی، فعال و تحلیلگر مسایل سیاسی درباره شرایط کنونی جبهه اصلاحات در پرتوی سیاسی ایران به «فردا» گفت: «وضعیت در جبهه اصلاحات اصلا خوب نیست و اصلاح‌طلبان به جای آنکه عاقلانه بنشینند و در تشکیلات خود و البته در راهبردهای فکری و اندیشه‌ای خود بازنگری کنند، به سمت انکار واقعیت می‌روند که نتیجه چنین رویکردی جز رادیکالیسم نخواهد بود. شاهد بودیم که در انتخابات اخیر اصلاح‌طلبان چندپاره شدند؛ بخشی از آنها انتخابات را تحریم کردند، بخشی گفتند شرکت می‌کنیم اما نامزدی ارائه نمی‌کنیم و بخشی هم از آقای همتی حمایت کردند. جالب است که آنها یقین داشتند آقای همتی در انتخابات رأی نمی‌آورد و با این حال از او حمایت کردند».

او ادامه داد: «روز گذشته هم که جبهه اصلاحات ایران در بیانیه‌ای، به طور مدام فرافکنی کرد و همه تقصیر را بر گردن همه انداخت به جر اصلاح‌طلبان؛ در بیانیه آمده بود که مهندسی انتخابات شده است، آزادی‌های مردم سلب می‌شود، انتخابات آزاد وجود ندارد و... و در این بین هیچ اشاره‌ای به مسئولیت اصلاح‌طلبان در قبال هشت‌سالی که گذشت، نشد».

این فعال سیاسی درباره وضعیت بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان بیان کرد: «اگر اصلاح‌طلبان خود را تشکلی توسعه‌یافته می‌دانستند، باید به صورت مترقی پاسخگوی عملکرد هشت‌ساله‌ خود می‌بودند و می‌پذیرفتند که سرمایه اجتماعی خود را به صورت کامل از دست داده‌اند».

او درباره تشتت آراء در میان اصلاحات در درون جریان اصلاحات اظهار کرد: «در میان اصلاح‌طلبان هر تفکری وجود دارد؛ از سکولارترین نیروها تا نیروهایی دینی و از طیف مشارکت تا کارگزاران. طبیعی است وقتی هیچ وحدت فکری در میان آنها وجود ندارد، تصمیم‌گیری مبتنی بر واقعیت هم از مجموعه‌شان بیرون نمی‌آید. اصلاح‌طلبان اگر به خط عقلانیت بازنگردند هر روز رادیکال‌تر می‌شوند در درون متلاشی می‌شوند. به نظر می‌رسید با وضعیت فعلی فروپاشی کامل آنها قریب‌الوقوع است».

او درباره این قیاس که سرنوشت اصلاح‌طلبان مشابه نهضت آزادی خواهد شد، تصریح کرد: «اصلا این طور نیست و اصلا سرنوشت جبهه اصلاحات با نهضت آزادی قابل مقایسه نیست. نهضت آزادی به مراتب تشکیلاتی‌تر از جبهه اصلاحات رفتار می‌کرد و از همان ابتدای انقلاب به طور صریح راه خود را از امام و انقلاب جدا کرد و نظراتش را به صورت روشن درباره ماهیت حکومت، ولایت‌فقیه، ادامه جنگ و... بیان کرد و گرچه نتوانست در طول زمان نیروهای جدید جذب کند و اعضای آن یا به دلیل کهولت سن درگذشتند یا آنکه دیگر نمی‌توانستند به عنوان کنشگر سیاسی فعالیت کنند، اما این را نمی‌شود انکار کرد که همه نیروهای نهضت آزادی و مجموعه این تشکیلات خط فکری آشکاری داشتند و دچار تناقض‌گویی نمی‌شدند. حالا شاید با افکار آنها مخالف باشیم اما مخالفت ما این واقعیت را انکار نمی‌کند که تکلیف نهضت آزادی با خودش، مردم و حاکمیت روشن بود. علاوه بر این تکلیف آنها با مقوله قدرت هم روشن بود و نمی‌خواستند وارد قدرت شوند و حتی می‌بینیم که آقای ابراهیم یزدی وقتی در انتخابات ریاست‌جمهوری نامزد می‌شد، با مواضعی روشن وارد انتخابات می‌شد و می‌دانست که ردصلاحیت هم می‌شود».

او افزود: «برخلاف نهضت آزادی اصلاح‌طلبان هم می‌خواهند در قدرت حضور داشته باشند، هم می‌خواهند مسئولیت کارهایشان را نپذیرند، هم هزینه ندهند و هم سکولاریسم خود را پنهان کنند».

ایمانی درخصوص سرنوشت جبهه اصلاحات خاطرنشان کرد: «من باور دارم سرنوشت جبهه اصلاحات تلخ‌تر از نهضت آزادی خواهد شد زیرا دیگر برای آنها آبرویی نزد مخاطبان خودشان نیز نمانده است. دیدیم که آقای خاتمی از لیست شورای اصلاح‌طلبان حمایت رسمی کرد اما آن لیست هیچ توفیقی در انتخابات نداشت. اصلاح‌طلبان دیگر سرمایه اجتماعی ندارند و کسی به حرفشان گوش نمی‌دهد اما نیروهای نهضت آزادی با پرداخت هزینه تفکراتشان که همان دوری از قدرت بود، نظرات مشخصی دارند که در هر زمان هم به صورت صریح از آنها سخن گفته‌اند».