ادعاهای واهی و بی‌اساس منافقین درباره خسرو آواز ایران

ادعاهای کذب گروهک تروریستی منافقین درباره ارتباط با محمدرضا شجریان پس از مرگ این استاد آواز ایرانی، در حالی مطرح می شود که فقط مرور مصاحبه سال ۹۵ این هنرمند با روزنامه ایران، کافی است تا به وضوح پرده از دروغ هایشان برداشته شود. ضمن اینکه در این روزها بسیاری از دوستان و نزدیکان محمدرضا شجریان با انتشار مطالب اعتراضی به طرح این ادعاها، بر این نکته تاکید دارند که محمدرضا شجریان صدای مردم ایران بود و نه دشمنان آنها.

همچنین پیشتر مسعود خدابنده از اعضای جداشده گروهک تروریستی منافقین هم در گفت وگویی که اردیبهشت ماه امسال توسط پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شد، تاکید کرده است که «یادم هست سازمان مجاهدین خلق مدتی به دنبال شجریان بود تا او را جذب کند که بالاخره به زبان آمد و علنی علیه‌شان حرف زد که بگذارند و بروند.»

اما علنی ترین موضع محمدرضا شجریان درباره گروهک تروریستی منافقین به سال ۹۵ برمی گردد. زمانی که این هنرمند در آخرین مصاحبه اش با روزنامه ایران، صراحتا اعلام کرد که به هیچ گروه و حزب سیاسی وابستگی ندارد و اجازه نمی دهد از موقعیت هنری او سوء استفاده کنند.

استاد آواز ایران در این گفت وگو در پاسخ به سوال خبرنگار مبنی بر اینکه ظاهرا شما از ابتدای انقلاب وقتی دیده بودید که یکی از کنسرت هایتان توأم با یک میتینگ سیاسی است اعتراض کرده بودید و حتی بارها در خارج از کشور گروه های سیاسی خاص همچنین رفتاری داشتند و هم معترض شدید گفته بود: بلی، من سخت جلوی کسانی که فعال سیاسی بودند یا احزاب سیاسی که می خواستند از موقعیت هنری من سوء استفاده کنند ایستادم. من گفتم این سالن، سالن کنسرت است و مردم آمده اند صدای ساز و صدای مرا بشنوند و خواستم آنها از سالن بیرون بروند. به آنها گفتم شما حق ندارید در این سالن اعلامیه پخش کنید یا شعار بدهید چرا که این کار سوءاستفاده از یک موقعیت است. برای مثال سال ۶۸ چندین بار کسانی که دیدگاه سیاسی داشتند در کنسرت من اخلال ایجاد کردند. یک دفعه دیدم برگزارکننده که خودش وابسته به فلان حزب بود و داشت تبلیغ می کرد که فلان حزب متولی این کنسرت است.

شجریان همچنین در پاسخ به اینکه این احزاب را می شود نام ببرید؟ عنوان کرده بود: یک بار حزب توده این کار را کرد، یک بار مجاهدین (منافقین) این کار را کردند. هر بار یکی از این ها سراغ ما می آمدند و تقاضاهایی داشتند و من مجبور شدم کنسرت را تعطیل کنم و اعلامیه دادم به دلیل اخلال در کنسرت، این کنسرت تعطیل است. برای اینکه ما برای این حرف ها اینجا نیامده ایم. آنهایی که اهداف سیاسی دارند دنبال یک جمعیتی مفت و مجانی می گردند که آنجا اعمال سلیقه کنند. من گفتم حق این کار را ندارید چون مردم به خاطر من و گروهم آمده بودند که موسیقی گوش کنند، آنها نیامده اند که شعار سیاسی گوش کنند.

محمدرضا شجریان در ادامه این گفت وگو همچنین با یادآوری اعلام چندین باره مواضعش در قبال گروهک تروریستی منافقین گفته بود: چندین سال پیش از این نیز کنسرتی در شهر استکهلم با گروه عارف به سرپرستی زنده یاد پرویز مشکاتیان داشتیم به محض حضور ما در صحنه گروهی شروع کردند به شعار دادن، تا نشستیم دیدیم از این طرف و آن طرف شعارهایی بر ضد جمهوری اسلامی سردادند. بچه های گروه همه ناراحت شدند. بعد از اندکی متوجه شدم یک عده ای خاص، با برنامه ریزی که از قبل تدارک دیده شد رفته اند بلیت ها را خریده اند و اکثریت جمعیت سالن را آنها تشکیل داده اند. وقتی اینها شعار دادند ما فقط نشستیم و گوش کردیم و اینها شعارهایشان را دادند. دیدند ما هیچ کاری نمی کنیم. یک عده از مردم عادی هم که آمده بودند هم دست زدند که ما کارمان را شروع کنیم. من هم به پرویز گفتم که تصنیف آخر را اجرا کنیم و بعد برویم. ما دو قسمت برنامه داشتیم در هر کدام پنج تصنیف بود که فقط تصنیف آخر را اجرا کردیم و بلند شدیم و رفتیم بیرون و بچه ها سازهایشان را هم آوردند. به کسی که برنامه را اعلام می کرد گفتم پشت میکروفون بگوید به احترام کسانی که از راه های دور و نزدیک بلیت خریده و آمده بودند ما این تصنیف را اجرا کردیم ولی به اعتراض از این بی حرمتی که اینها به ساحت هنر و شما مردمان داشتند، کنسرت را تعطیل می کنیم و پول هایتان را پس بگیرید و بروید. بعدا معلوم شد برگزارکننده خودش با اینها دستش یکی بوده که من پشت صحنه آمدم هرچه توانستم به او گفتم.

به دلیل همین اخلال در این کنسرت، سه کنسرت دیگر را اصلا برگزار نکردیم. کلی هم شخص خودم ضرر و زیان برای کنسرت ها دادم، مخارج و پول سالن هم افتاد گردن من و همه را پرداخت کردم. هیچ کس نیست که بگوید آفرین شجریان که این کارها را کردی! من نمی خواستم کار سیاسی بکنم. ما از سیاست به دور هستیم اما عده ای کار سیاسی می کنند و برنامه ما را به هم می زنند.

یک بار هم اول کنسرت سال ۵۸ که «ایران ای سرای امید» با شعر سایه و آهنگ لطفی و «ایرانی به سر کن خواب و مستی» با شعر جواد آذر و آهنگ مشکاتیان اجرا شد؛ این دو تصنیف ضد و نقیض همدیگر بود. این را در تالار رودکی (وحدت) کنسرت می دادیم. یادم هست که در آبان ماه این اتفاق می افتاد. آقایان لطفی و ابتهاج برنامه ریز کنسرت ها بودند. گفتند که در دانشگاه ملی دو شب کنسرت داریم و یک شب هم در تالار رودکی فعلی (سالن کوچک) کنسرت داشت.