گرایی؛ نابغه‌ها باید گاهی فروتن باشند

به گزارش "ورزش سه" ، گرایی، قهرمان المپیکی کشتی فرنگی کشور در میان بهت و حیرت کشتی‌دوستان ایرانی فینال مسابقات جهانی را به کشتی‌گیر کشور میزبان واگذار کرد.

در شروع مسابقه. همه ما اطمینان زیادی به قهرمانی گرایی داشتیم.

گرایی که با اقتدار تمام حریفانش را یکی پس از دیگری شکست داده بود تا به فینال رقابت‌های جهانی برسد و طلای خودش در اسلو را تکرار کند، در دیدار نهایی به مصاف ماته نمس صربستانی رفت.

گرایی به هیچ وجه توقع این شکست را بعد از نمایش عالی وقت اول نداشت. او مغرور شده بود یا چی؟ پاسخ به این سادگی نیست

گرایی که روی کمرگیری نمس توانسته بود به پشت او برسد و او را خاک کند، درحالی که پیش‌بینی می‌شد به خاطر مجری فن بودن کشتی‌گیر صرب امتیازی دشت نکند، تابلوی دو امتیاز رئیس تشک را خیلی زود مشاهده کرد تا تابلوی امتیازات عدد 2 را مقابل نام گرایی نمایش دهد.

فنی که می‌توانست پنج امتیاز داشته باشد و کار را تمام کند اما داوران با بررسی صحنه تنها دو امتیاز به گرایی دادند

محمدرضا گرایی که مهارت بی‌نظیری در کندن حریف از تشک و اجرای فن سالتو داشت، توانست ماته را سالتو کند اما با توجه به اینکه چرخش کاملی به بدن حریف نداده بود، بعد از رفتن صحنه به بازبینی مجدد، تنها دو امتیاز از این فن گرفت تا حساب کار چهار بر صفر شود.

گرایی که با اعتماد به‌نفس همیشگی خودش در ثانیه‌های پایانی کشتی در وقت اول گاردش را باز کرده بود، بعد از پایان کشتی در این وقت، با فراغ بال خاصی به سمت مربیان تیم ملی رفت و کمترین نگرانی‌ای بابت بازگشت حریف نداشت.

در وقت دوم کشتی هم گرایی پویا کشتی می‌گرفت و قصدی برای اداره کشتی و اصطلاحا از کار انداختن جریان آن نداشت. او روی یکی از کمرگیری‌های خودش بعد از اینکه با نمس در هم گره خوردند، روی فن خودش به پل رفت تا دو امتیاز به حریف برسد. در ادامه درحالی که انصافا گرایی قصدی برای کم‌کاری نداشت و هم‌چنان به دنبال زدن فن بود، از سوی داور و رئیس تشک اخطار گرفت تا در خاک بنشیند و یک امتیاز هم برای حریف صرب ثبت شود.

درحالی که انتظار می‌رفت محمدرضا با توجه به قدرت بدنی بالای خودش در خاک مستحکم بماند و فن نخورد، در میان ناباوری با یک بارانداز دو امتیاز دیگر از دست داد تا تنها یک دقیقه فرصت برای بازگشت به مسابقه داشته باشد. اتفاقی که در گذشته هم مشابهش را کم ندیده بودیم. اما این بار گرایی نتوانست در آخرین لحظات مسابقه به موقعیت برتری بازگردد تا با شکستی تلخ برای کشتی‌دوستان ایرانی و مشخصا تلخ‌تر برای خودش، گردن‌آویز طلا را در وقت دوم از دست بدهد و به جایش صاحب مدال نقره شود.

البته که نباید از مقاومت جانانه نمس هم به راحتی گذر کرد. جایی که او علاوه براینکه تا آخرین نفس این پا و آن پا کردن محمدرضا برای انتخاب سمت مناسب جهت اجرای سالتو ایستادگی کرد و در یک دقیقه پایانی هم هر بار گرایی برای کمرگیری نشست، سر و سینه‌اش را از او پایین‌تر آورد تا مایه فن را به کشتی‌گیر کشورمان ندهد.

هرچند کسب مدال نقره و عنوان نایب‌قهرمانی دنیا هم بسیار ارزشمند است، اما هضم شکست در رقابت برده واقعا دشوار است. به خصوص که با کشتی‌های بی‌حرف‌و‌حدیث این دوره گرایی و البته پیش بودن او از حریف صربش تا پایان وقت نخست، همه برای شادی پس از پایان مسابقه به جهت قهرمانی او آماده شده بودند و ناکامی تیم در کسب مدال طلا تا آن لحظه، غم این شکست را دوچندان کرده بود.

کمااینکه خود محمدرضا هم حیرت‌زده، در بهت فرو رفته بود و باورش نمی‌شد کشتی برده را در دو دقیقه واگذار کرد. او که اصلا نمی‌توانست با تبدیل طلا به نقره آن هم روی فن خودش کنار بیاید، برای ثانیه‌های زیادی روی تشک ماند تا در نهایت درمیان بهت و سکوت تماشاگران ایرانی روی زانو ایستاد تا داور دستان حریف را بالا ببرد... عجب باختی.