اقدام جنجالی ضرغامی به روایت روزنامه اصلاح‌طلب

ماجرا از این قرار است که در ادامه برنامه‌های سفر هیئت دولت به استان گلستان که چند روز پیش انجام شد، ضرغامی در مجموعه سوارکاری شهرستان گنبدکاووس حاضر شد و هفته هفدهم کورس اسب‌دوانی این شهرستان را به تماشا نشست. قبل از تماشای این رقابت در ورزشگاه اسب‌دوانی، او ترک موتور نشسته و به خیل علاقه‌مندان نزدیک می‌شود. آنها وزیر را دوره کرده و از او می‌خواهند هر‌طور شده کاری کند تا ممنوعیت ورود به مسابقات اسب‌دوانی برای حضار برداشته شود. از صحبت‌های حضار چنین برمی‌آید که به دلیل شیوع ویروس کرونا، مسئولان تصمیم گرفته‌اند رقابت‌های اسب‌دوانی را بدون حضور تماشاگران برگزار کنند. چندنفری از آنها به عزت‌الله ضرغامی گوشزد می‌کنند که اینجا وضعیت سفید است و نمی‌دانند چرا باید این مسابقات بدون تماشاگر باشد. ضرغامی اما در همان بدو ورود به یکی، دو نکته کلیدی که باعث جمع‌شدن این همه علاقه‌مند است، اشاره می‌کند و خطاب به آنها می‌گوید: «همگی برای شرط‌بندی به اینجا آمده‌اید؟». او سپس یادآوری می‌کند در بین همین تعداد زیادی که برای استقبال از او جمع شده‌اند هم بسیاری ماسک بر صورت ندارند. شاید اشاره ضرغامی در لحظه درست باشد ولی او بعد از شنیدن صحبت یکی، دو نفر از محلی‌ها که می‌گویند بسیاری از مردم گنبدکاووس از طریق برگزاری مسابقات سوارکاری و پرورش اسب امرار معاش می‌کنند و ممنوعیت ورود به این مسابقات، معیشت آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دست به تصمیمی غیرمنتظره و تا‌حدودی عجیب می‌زند. وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بعد از گفت‌وگو با تماشاگران مسابقات سوارکاری، ظاهرا به‌ دلیل جلوگیری از ادامه روند تجمع، شخصا درهای مجموعه سوارکاری را به روی علاقه‌مندان باز می‌کند و در میان تشویق حضار، همگی با یکدیگر رقابت‌های اسب‌دوانی را به نظاره می‌نشینند.

اینکه عزت‌الله ضرغامی با موتور از راه رسیده، پای درددل مردم محلی نشسته، حرف‌های آنها را گوش کرده و سریعا خواسته‌شان را اجابت کرده، امری پسندیده ولی تا‌حدودی مبهم است. مبهم به این خاطر که آیا اصولا وزیر گردشگری در جایگاهی است که بتواند درهای بسته یک استادیوم را که ظاهرا با دستور وزارت بهداشت به روی تماشاگر بسته شده است، به روی مردم باز کند یا خیر؟ فعل رخ‌داده نشان می‌دهد او ظاهرا در چنین جایگاهی است. احتمالا او با وجود ماسک بر چهره نداشتن بسیاری از مردم مشتاق و با پذیرش قطعی وضعیت سفید در شهر مذکور، درها را شخصا به روی علاقه‌مندان گشوده است تا آنها حداقل برای یک‌بار هم که شده، بتوانند رقابت‌های اسب‌دوانی را بعد از ممنوعیت ورود به دلیل شیوع ویروس کرونا از نزدیک تماشا کنند.

اینکه چرا در شرایطی که بسیاری از کشورهای همسایه، بسیاری از کشورهای توسعه‌نیافته و تمامی کشورهای توسعه‌یافته درهای ورزشگاه‌ها را به روی تماشاگران باز کرده‌اند و فقط در ایران است که نسبت به این موضوع حساسیت وجود دارد، پرسشی است که مسئولان یا دلیلش را نمی‌دانند یا از پاسخ‌دادن طفره می‌روند. اگر مبنای آنها رعایت اصول بهداشتی است، با کدام متر و معیار درهای سینما و بسیاری از مراکز فرهنگی، هنری و مذهبی به روی علاقه‌مندان باز است و فقط تماشاگران رشته‌های ورزشی ممنوعیت دارند؟