آرمان و غزاله| قصاص| ماجرای قتل| رضایت اولیای دم
ضجه های مادر آرمان عبدالعالی در مراسم هفتم اش + فیلم
مراسم هفتمین روز اعدام «آرمان عبدالعالی» صبح امروز در بهشت زهرا برگزار شد. آرمان عبدالعالی صبح روز چهارشنبه سوم آذرماه در زندان رجایی شهر کرج اجرا شد.
آرمان عبدالعالی پسر جوانی که در سن 17 سالگی غزاله دوست خود را کشته ،آرمان عبدالعالی از یک خانواده تحصیلکرده است و در این سالها بارها خانواده او تمام تلاششان را برای گرفتن رضایت از خانواده غزاله کردند اما آنها حاضر به بخشیدن آرمان عبدالعالی نشدند.در چند روز اخیر حکم اعدام آرمان عبدالعالی بعد از 7 سال اعلام شد این حکم در روز چهارشنبه انجام می شود.
مراسم هفتمین روز اعدام «آرمان عبدالعالی» صبح امروز در بهشت زهرا برگزار شد. آرمان عبدالعالی صبح روز چهارشنبه سوم آذرماه در زندان رجایی شهر کرج اجرا شد.
آرمان عبدالعالی به اتهام قتل دوستدخترش، غزاله شکور در اسفند سال ۱۳۹۲ و زمانی که ۱۷ سال بیشتر نداشت محاکمه و به اعدام محکوم شده بود.
عباس عبدی در یادداشتی با انتقاد برخی کنش ها در ماجرای آرمان و غزاله تاکید کرد : قرار نیست خانواده مقتول مجبور به گذشت شود و درد مضاعفی را تحمل کند و بدهکار محسوب شود. این اشتباه مهلکی است که شاهد تکرار آن هستیم.
در قسمتی از یادداشت عبدی آمده است
در حقیقت اگر کسانی از جمله قاتل و خانواده او خواهان گذشت و عدم اصرار بر قصاص هستند، باید تمام حق را به خانواده مقتول داده و با آنان همدلی کرده و از آنان دلجویی نمایند. هیچ نگاه مثبتی به قاتل را نباید ترویج کرد. در واقع قاتل باید اظهار پشیمانی جدی کند. صادقانه درصدد جبران برآید. اینکه تا آخر و خلاف برداشت دادگاه و کارشناسان قتل را انکار کند، نتیجهای جز تحریک و اصرار خانواده مقتول بر قصاص ندارد. همیشه باید خود را به جای خانواده مقتول قرار داد و احساس آنها را درک و با آنان همدلی کرد. درخواست عدم قصاص از قاتل هنگامی موجه است که او صادقانه پشیمان شود و درصدد جبران برآید.
البته اگر معتقد است که مرتکب قتل نشده است، باید بتواند و میتواند تمام نقاط ابهام را به خوبی رفع کند و امید به تبریه نیز داشته باشد. گام اول برای درخواست قصاص از سوی خانواده مقتول، همراهی بدون قید و شرط همگان با آنان و محکوم کردن جنایت رخ داده است. این کار درد و رنج آنان را کاهش میدهد و انگیزه آنان را برای قصاص تضعیف میکند. اتفاقا طبقات پایین جامعه این قاعده را خوب میفهمند. قرار نیست خانواده مقتول مجبور به گذشت شود و درد مضاعفی را تحمل کند و بدهکار محسوب شود. این اشتباه مهلکی است که شاهد تکرار آن هستیم.
حکم اعدام آرمان عبدالعالی پس از چندین بار تا پای چوبه دار رفتن و عدم بخشش از سوی خانواده غزاله شکور صبح امروز در زندان رجایی شهر کرج اجرا شد.
آرمان عبدالعالی نام یک متهم به قتل است.آرمان عبدالعالی از سال 92 به اتهام قتل دختر مورد علاقه خود راهی زندان شد.آرمان عبدالعالی با رای دادگاه به اعدام محکوم شد.آرمان عبدالعالی 8 سال در انتظار اعدام بود . آرمان عبدالعالی سحرگاه امروز 3 آذر 1400 اعدام شد.
در حالیکه عصر روز گذشته مسئولان زندان رجایی شهر به خانواده عبدالعالی اعلام کرده بودند حکم اعدام آرمان اجرا نمی شود، صبح امروز چهارشنبه آرمان عبدالعالی پس از چندین بار تا پای چوبه دار رفتن و عدم بخشش از سوی خانواده شکور اجرا شد.
اسفند ماه سال 92 یکی از مرموزترین پرونده های جنایی ، با ناپدید شدن دختر جوانی به نام غزاله و دستگیری پسر مورد علاقه او به نام آرمان کلید خورد.
رسیدگی به پرونده قضایی، با اعلام مفقودی غزاله از سوی خانواده اش آغاز شد. این در حالی بود که ماموران پلیس با مظنون شدن به آرمان وی را بازداشت کردند.
آرمان که در ابتدا از سرنوشت غزاله اظهار بی اطلاعی کرد، پس از طی مراحل بازجویی از جزئیات ارتباط خودش با غزاله گفت.
آرمان در اولین اعتراف خود گفت:"مدتی بود به غزاله علاقه داشتم. روز حادثه غزاله مقابل خانه مان آمد، با هم بحثمان شد و او را هل دادم. زمین خورد و از سرش خون آمد و ... یکدفعه متوجه شدم که دیگر نفس نمی کشد. از ترس، غزاله را داخل یک چمدان گذاشتم و در سطل زباله شهرداری انداختم.
در حالی که دوربین های مدار بسته اطراف منزل آرمان، لحظه خروج او با چمدان را ضبط کرده بودند اما هرگز اثری از جسد غزاله پیدا نشد.
با طی روند قضایی پرونده، آرمان پای میز محاکمه رفت اما این بار گفت:"اعترافات اولیه من تحت فشار بود.آن روز غزاله موقع خارج شدن از خانه مان در پله ها زمین خورد. من با دیدن خون در راه پله شوکه شدم و از ترس اینکه راز ورود او به خانه مان فاش شود، غزاله را در چمدان گذاشتم و به سطل زباله انداختم."
دادگاه بعد از شنیدن اظهارات آرمان، بنا بر ادله موجود وی را به قصاص محکوم کرد و حکم صادر شده به مرحله اجرا درآمد.
اما درست در لحظه اجرای حکم، پدر و مادر غزاله به عنوان اولیای دم، به آرمان مهلتی یک ماهه دادند. پس از این مهلت پدر آرمان سعی کرد با ارائه دلایل خود مبنی بر سن زیر 18 سال پسرش در زمان وقوع حادثه و دلایلی مبنی بر زنده بودن غزاله حکم قصاص آرمان را بشکند که تلاش وی هم نتیجه نداد تا اینکه آرمان پس از چندین قرار گرفتن در لیست اعدام، سحرگاه دیروز در حالی که اعلام شده بود اجرای حکم به تاخیر افتاده است ، قصاص شد.
حکم قصاص آرمان عبدالعالی در پی تقاضا و عدم گذشت خانواده غزاله شکور و علیرغم تلاشهای صورت گرفته از سوی دستگاه قضایی، شورای حل اختلاف و فعالین فرهنگی و اجتماعی کشور طی سالهای اخیر به منظور جلب رضایت اولیای دم که تا اخرین لحظات هم ادامه داشت، سحرگاه امروز سوم آذر ماه در زندان رجایی شهر اجرا شد.
لازم به ذکر است آرمان عبدالعالی، در سال ۱۳۹۲ مرتکب قتل غزاله شکور شد و به قصاص محکوم گردید.
آرمان عبدالعالی بار دیگر به قرنطینه انفرادی منتقل شد و این در حالی است که نام او، در لیست افرادی است که چهارشنبه این هفته پای چوبه دار خواهند رفت.آرمان نام متهم جوانی است که اسفند ماه سال 92 به دنبال ناپدید شدن دختر مورد علاقه اش به نام غزاله، در حالی که جسد غزاله پیدا نشد؛ با رای قضات دادگاه به قصاص محکوم شد.تا به حال افراد زیادی از جمله سلبریتی های محبوب و رسانه ها برای جلب رضایت اولیای دم غزاله پا در میانی کرده اند اما پدر و مادر غزاله به عنوان اولیای دم هنوز راضی به گذشت از قصاص نشده اند.بار قبل که آرمان به قرنطینه انفرادی منتقل شد،خانواده او دلنوشته ای را منتشر کردند و در آن از خانواده غزاله تقاضای بخشش کردند.
حالا که با شما صحبت میکنم (عصر سه شنبه) نمیدانم چه سرنوشتی برایم رقم خواهد خورد و ممکن است تا چند ساعت دیگر من را برای اجرای حکم دوباره به قرنطینه ببرند و صبح چهارشنبه قصاص شوم. شاید شما آخرین نفری باشید که با من صحبت میکند. ممکن است پیش از اجرای حکم این آخرین فرصت من برای حرف زدن باشد.
می خواهم از پدر و مادر غزاله بابت اتفاق تلخی که افتاده عذرخواهی کنم. هم به آنها و هم به خانواده خودم و هم به خودم ظلم کردم. واقعا از پدر و مادر غزاله میخواهم که شانس دوبارهای برای زندگی کردن به من بدهند و من را ببخشند. الان که با شما صحبت میکنم بود و نبودم دست آنها است. در این مدت بارها در زندان با چند نفر دیگر ختم قرآن گرفتیم، ختم یس گرفتیم و از خدا خواستیم که رحمی به دل پدر و مادر غزاله بیندازد تا شاید من را ببخشند و از سر تقصیرم بگذرند. آنها خانواده محترمی هستند. اگر من را ببخشند، بزرگی و خوبی در حقم کردهاند. کار بدی کردهام. اما پشیمانم.
در یک ماه گذشته ۵ مرتبه برای اجرای حکم به قرنطینه زندان منتقل شدم. معمولا یک یا دو روز قبل از زمان اجرای حکم، زندانی را به این اتاق منتقل میکنند. ارتباطت با همه جا قطع میشود. فکر میکنی که تا یک یا دو روز دیگر یا حتی چند ساعت دیگر زنده نیستی. همین امروز (عصر روز سهشنبه) نمیدانم که دوباره قرار است به قرنطینه منتقل شوم و صبح فردا حکم اجرا شود یا نه.
در مدتی که در قرنطینه هستی همه روزهای عمرت مثل یک نوار از جلوی چشمانت رد میشود. از بچگی تا آخرین روز عمرت را مرور میکنی و نمیدانی که تا چند ساعت دیگر شانس زنده ماندن پیدا میکنی یا نه.
در این مدت چون حس کردم به چوبه دار نزدیک هستم و تقریبا اجرای حکم را قطعی میدیدم وصیت نامه نوشتم. در وصیت نامهام از خانواده غزاله و پدر و مادر و برادرم عذرخواهی کردم و از خدا خواستم که از گناهم بگذرد. من هنوز به هجده سالگی هم نرسیده بودم که این حادثه اتفاق افتاد.
دلیل اینکه این ۵ مرتبه حکم اجرا نشد را خودم هم نمیدانم. حرفی به من زده نشده است. شاید این تنبیه من به دلیل اشتباهی باشد که مرتکب شدهام. البته شاید در برابر کاری که من کردهام تنبیه کمی باشد. اما از خدا میخواهم که نجات پیدا کنم.
در این مدت شنیدم که خیلیها برای بخشیده شدن من تلاش زیادی کردهاند. من دست این افراد را میبوسم اما از آنها میخواهم که خانواده شکور را راحت بگذراند و آرامش را از آنها نگیرند. آنها در این مدت بهاندازه کافی اذیت شدهاند و نباید بیشتر آنها را اذیت کرد. شاید خدا بخواهد و آنها در خلوت خودشان به من رحم کنند و شاید از تقصیر من بگذرند. همه چیز را باید به خدا واگذار کرد.
آرمان عبدالعالی
واقعیت همانی است که همیشه گفتهام. پدر و مادر غزاله حق دارند که هنوز هم به آرامش نرسیدهاند. اگر غزاله مزاری داشت شاید آنها هم به آرامش میرسیدند. امیدوارم خدا کمک کند.
اگر خانواده شکور محبت کنند، بزرگواری کنند و من را ببخشند واقعا تلاش میکنم مسیر تازهای در زندگیام انتخاب کنم. در قرنطینه با خودم عهد کردم اگر من را ببخشند این چرخه زندگی را ادامه بدهم. اگر خدا بخواهد و رضایت بگیرم به افرادی که برای ادامه زندگی به اعضای بدن نیاز دارند کمک میکنم. من حاضرم برای ادامه چرخه مهربانی و زندگی هر کاری بکنم. نیت کردم یک کلیه و بخشی از کبدم را به بیماران نیازمند اهدا کنم. از طرفی تلاش میکنیم درمانگاه یا مرکز درمانی به نام غزاله درست کنیم یا خیریهای ثبت کنیم تا اسم غزاله هم به خوبی بماند.
حرف آخرم با خانواده غزاله است. میدانم که آنها در این مدت سختی زیادی کشیدهاند. باید جای آنها بود تا فهمید که آنها در این چند سال چه کشیده. اند. حق با آنها است. من حرفی برای دفاع کردن ندارم. هر تصمیمی که بگیرند حق دارند اما از آنها میخواهم از حقشان بگذرند. عمر دوبارهای به من بدهند. میدانم با مطالبی که اخیرا در شبکههای اجتماعی منتشر شده رنجیدهاند. اما باید بدانند که این کارها ربطی به من نداشته و من از هیچ کدام از این حرفها و نامهها اطلاعی نداشتم. این اتفاقات ناخواسته باعث رنجش پدر و مادر غزاله شدند.
به گفته محمدرضا زمانی علویجه وکیل خانواده غزاله، پرونده این قتل پس از انجام تحقیقات مفصل و تشکیل جلسات متعدد در دادسرای جنایی تهران و سپس ۲ مرحله رسیدگی در دادگاه کیفری یک استان تهران (شعب چهارم و پنجم) و ۵ مرحله رسیدگی فرجامخواهی و اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور، اکنون در واحد اجرای احکام دادسرای امور جنایی تهران، روند اجرایی خود را طی میکند.
وکیل اولیای دم غزاله اعلام کرد: رأی قطعی دادگاه مبنی بر قصاص است.
آرمان
زمانی با اشاره به اینکه هیچ دلیلی مبنی بر زنده بودن غزاله وجود ندارد، خاطرنشان کرد: تلاش کردیم حقیقت روشن شود و به اثبات برسد که خوشبختانه با دقت قضات محترم دستگاه قضا این موضوع احراز شد.
وی افزود: اما اکنون تصمیم با اولیای دم (پدر و مادر غزاله) است. زیرا به هر حال گذشت از قصاص یا اجرای آن در اختیار آنهاست و امیدواریم اگر برایشان مقدور است، در مسیر گذشت و بخشش قدم بردارند و از این حق خود گذشت کنند.
ماجرای قتل غزاله چیست
آرمان و غزاله در سفر خانوادههایشان به ترکیه در سال ۱۳۹۰ با یکدیگر آشنا و به هم علاقهمند شده بودند. این ارتباط بعد از بازگشت به ایران ادامه پیدا میکند تا اینکه ۱۲ اسفند ۱۳۹۲ غزاله ناپدید میشود.
ساعت ۲۲ دوازدهم اسفند ۹۲ پدر و مادر غزاله، هراسان و نگران، به کلانتری ۱۰۳ گاندی مراجعه و خبر ناپدید شدن غزاله را به پلیس اعلام میکنند. پدر غزاله گفته بود دخترش ساعت ۱۵ از خانه خارج شده و به مطب پزشک پوست در خیابان ظفر رفته اما تا این لحظه هیچ خبری از او ندارد و گوشی تلفن همراهش هم خاموش است.
پلیس پس از اعلام مفقودی غزاله توسط پدر و مادر وی، بررسیهای خود را آغاز میکند و پی میبرد که غزاله پس از ترک مطب، در تماس تلفنی با یکی از دوستانش، به او گفته که به دیدار پسری به نام آرمان میرود.
آرمان ۱۴ اسفند به پلیس آگاهی احضار و ماجرای آشنایی خود با غزاله را تعریف میکند.
او گفت که ما بعد از آشنایی در ترکیه، از طریق تلفن، پیامک و یاهو با هم ارتباط داشتیم و آخرین بار یک یا دو ماه قبل همراه دوستانش او را ملاقات کرده بودم و پس از آن، دیگر وی را ندیدهام. پدر و مادرم از رابطه ما مطلع بودند. رابطه ما از دو سال قبل شروع شد ولی در این مدت همیشه با هم چالش داشتیم.
آرمان درباره ماجرای روزی که غزاله مفقود شده بود گفت: دوازدهم اسفندماه غزاله با من تماس گرفت و گفت نزدیک خانه ما است اما هرگز به خانه ما نیامد. من از آیفون بیرون را نگاه کردم اما غزاله را ندیدم، به همین خاطر پیش برادر کوچکم در اتاق رفتم و به خاطر مصرف داروی ضدآلرژی فصلی، خوابم برد.
او در ادامه بازجوییها وقتی با ادله پلیس آگاهی و بازپرس دادسرا روبهرو شد، به حضور غزاله در منزلشان و مرگ او اعتراف کرد و گفت: «غزاله با من تماس گرفت اما گوشی قطع شد. سپس خودم با او تماس گرفتم، او گفت وقت ویزیت دکتر عقب افتاده و او الان مقابل خانه ما است. صبر کردم مادرم از خانه خارج شود و بعد در را باز کردم و غزاله به خانهمان آمد. با هم صحبت کردیم اما او گفت دیرش شده. من او را بدرقه کردم و در را بستم اما ناگهان صدای جیغش را شنیدم. او به خاطر خیسبودن پلهها سُر خورده بود و صورتش خونریزی داشت. او را به داخل خانه آوردم، چون مرده بود و نفس نمیکشید، به دور او کیسه زباله کشیدم و آن را در چمدان چرخدار گذاشته و به میدان مینا بردم و به سطل زباله انداختم، سپس برگشتم و خون موجود در راه پلهها را پاک کردم.»
این بخشی از اعترافات اولیه آرمان بود. او که در زمان بازداشت، چند روز کمتر از ۱۸ سال سن داشت، در ادامه تحقیقات به قتل غزاله توسط خودش اعتراف کرد.
آرمان در بازجوییهای بعدی با اعتراف صریح به قتل غزاله، توضیح داد: "وقتی غزاله به منزلمان آمد، با هم بحث کردیم، غزاله راجع به گذشته حرف زد و گفت دلش برای گذشتهها تنگ شده، من نمیخواستم به گذشته برگردم برای همین اجازه ندادم حرف بزند، او مرا هل داد، من هم او را هل دادم که سرش به میله تخت خورد، من هم سرش را دو دستی گرفتم و چند بار به میله تخت کوبیدم و سپس میله بارفیکس را برداشتم و با آن نیز پنج ضربه به سرش زدم، بعد او را در چمدان چرخدار گذاشتم و به سطل زباله انداختم."
آرمان ده ماه بعد منکر قتل شد و ۱۴ دی ۹۳ مجدداً علت فوت غزاله را عجله وی برای رفتن و سقوط او از پلهها اعلام کرد، اما در نهایت قضات دادسرای جنایی تهران و قضات شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران، آرمان را قاتل غزاله دانستند و بر همین اساس آرمان به قصاص محکوم شد اما درخواست فرجامخواهی داد و حکم پس از تأیید توسط دیوان عالی کشور، به اجرای احکام فرستاده شد که شهریور ۹۵ ریاست قوه قضائیه اجرای حکم را جهت بررسی مجدد متوقف کرد اما پس از بررسی طولانی که دو سال بطول انجامید، ایرادی در پرونده ملاحظه نشد و مجدداً پرونده جهت اجرای حکم اعاده شد.
در ادامه، هشتم دی ۹۷ جلسه صلح و سازش با حضور خدام آستان قدس رضوی برگزار شد و اولیایدم گذشت خود را منوط به معرفی محل اختفای جسد اعلام کردند اما به دلیل عدم کشف جسد، ۱۱ دی ۹۸ به عنوان تاریخ اجرای حکم قصاص تعیین شد.
صبح روز ۱۱ دی ۹۸، آرمان در زندان رجاییشهر تا پای چوبه دار رفت. اولیای دم برای اجرای حکم اصرار داشتند اما در آخرین لحظات، پدر و مادر غزاله به آرمان یکماه فرصت دادند تا محل اختفای جسد فرزندشان را اعلام کند تا آنها از مجازات او گذشت کنند.
از فردای آن روز تلاش وکیل آرمان معطوف به اعاده دادرسی و محاکمه دوباره آرمان شد. درخواستی که از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد تا آرمان بار دیگر محاکمه شود.
وکیل آرمان مدعی شد بعد از تاریخ تشکیل پرونده قتل، برای غزاله در دانشگاه محل تحصیل او برگه مرخصی تحصیلی صادر و همچنین دفترچه بیمهاش هم تمدید شده است، به این ترتیب درخواست اعاده دادرسی کرد.
دو نفر از قضاتی که قبلاً رأی بر قصاص داده بودند اعلام کردند با توجه به ادعاهای مطرح شده از سوی وکیل آرمان، باید در این زمینه تحقیقات بیشتری شود.
موضوعات مذکور در ادامه مورد بررسی قرار گرفت، از دانشگاه غزاله استعلام صورت گرفت که دانشگاه پاسخ داد: درخواست مرخصی، نه توسط شخص غزاله بلکه توسط خانواده غزاله انجام شده و از زمان اعلام مفقودیت و قتل غزاله، او هرگز به دانشگاه مراجعتی نداشته است و پدر و مادر غزاله به امید پیدا شدن دخترشان، برای او یک ترم مرخصی گرفتهاند.
درباره تمدید دفترچه بیمه غزاله نیز از کارگزاری بیمه استعلام صورت گرفت که در استعلام صورت گرفته مشخص شد والدین غزاله (و نه شخص غزاله) در همان اوایل و به امید زنده بودن او، برای یک نوبت تمدید دفترچه دخترشان، به بیمه مراجعه کرده بودند.
آرمان نهایتاً بار دیگر پای میز محاکمه رفت و این بار در شعبه پنج دادگاه کیفری یک استان تهران، بار دیگر اعلام کرد قتل غزاله کار او نیست و نمیداند جسد کجاست و ممکن است غزاله زنده باشد.
در نهایت قضات دادگاه کیفری یک استان تهران وارد شور شدند و آرمان را در قتل غزاله مجرم تشخیص دادند و او را به قصاص محکوم کردند که رأی صادر شده یک بار دیگر در دیوان عالی کشور تأیید شد.
آرمان عبدالعالی
صادقی ،رئیس مرکز توسعه حل اختلاف: تلاش ما این است که در پرونده آرمان عبدالعالی رضایت اولیای دم را کسب کنیم.ماده477 در خصوص این پرونده اعمال شده و بر این اساس حکم قتل درست است.اگر خانواده مقتول بخواهند حکم اجرا می شود اما موضوع اینجاست که خود آرمان هم از جسد خبر ندارد و 7 سال است که در زندان سپری میکند.
بیوگرافی آرمان عبدالعالی
آرمان متولد 1375 در تهران است که در رشته کامپیوتر تحصیل کرده اما در سن 17 سالگی نامزد خود را به قتل میرساند و راهی زندان میشود ولی در زندان به تحصیلات خود از راه دور ادامه میدهد و موفق میشود در رشته تربیت بدنی در مقطع کارشناسی قبول شود.
آرمان عبدالعالی
پرونده غزاله و آرمان سال 92 با ناپدید شدن ناگهانی غزاله آغاز شد.در پرونده غزاله و آرمان ،آرمان به اتهام قتل غزاله به قصاص محکوم شد.حکم پرونده غزاله و آرمان در دیوانعالی کشور مهر تائید خورد.شمارش معکوس برای اجرای حکم پرونده غزاله و آرمان آغاز شده است.
این در حالی است که سازمان عفو بینالملل روز دوشنبه ۱۹ مهرماه خواستار توقف اعدام آرمان عبدالعالی شده است که متهم به قتل است و در زمان بازداشت ۱۷ ساله بوده است.این نهاد بینالمللی با انتشار بیانیهای حکم اعدام آقای عبدالعالی را «به شکل فاحشی ناعادلانه» توصیف کرده و گفته است مقامات ایران باید اجرای حکم اعدام را که برنامهریزی شده است، متوقف کنند.
براساس این گزارش آقای عبدالعالی برای اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی زندان کرج منتقل شده و قرار است حکم این کودکمجرم روز چهارشنبه به اجرا در آید.
دیانا الطحاوی، معاون دفتر خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بینالملل، اعلام کرده است: «زمان به سرعت در حال گذر است و مقامات ایران باید فورا اجرای حکم اعدام را متوقف کنند.
او افزوده است حکم اعدام برای مجرمان زیر ۱۸ سال بر اساس قوانین بینالمللی ممنوع است و عملی تجاوزکارانه به حقوق کودکان است.
آرمان عبدالعالی
مجرم زندانی است که سال ۱۳۹۲ به اتهام قتل عمد بازداشت شد. آرمان در زمان بازداشت، به ارتکاب قتل اعتراف کرده بود، ولی جسد مقتول هیچگاه پیدا نشد و آرمان اعترافات خود را بعدا پس گرفت.آرمان و غزاله در سفر خانوادههایشان به ترکیه در سال 1390 با یکدیگر آشنا و به هم علاقهمند شده بودند. این ارتباط بعد از بازگشت به ایران ادامه پیدا میکند تا اینکه 12 اسفند 1392 فرا رسید. روزی که غزاله ناپدید میشود.
آرمان عبدالعالی
داستان قتل غزاله
ساعت 22 دوازدهم اسفند 92 پدر و مادر غزاله، هراسان و نگران، به کلانتری 103 گاندی مراجعه و خبر ناپدید شدن غزاله را به پلیس اعلام میکنند. پدر غزاله گفته بود دخترش ساعت 15 از خانه خارج شده و به مطب پزشک پوست در خیابان ظفر رفته اما تا این لحظه هیچ خبری از او ندارد و گوشی تلفن همراهش هم خاموش است.
پلیس پس از اعلام مفقودی غزاله توسط پدر و مادر وی، بررسیهای خود را آغاز میکند و پی میبرد که غزاله پس از ترک مطب، در تماس تلفنی با یکی از دوستانش، به او گفته که به دیدار پسری به نام آرمان میرود.
آرمان 14 اسفند به پلیس آگاهی احضار و ماجرای آشنایی خود با غزاله را تعریف میکند. او گفت که ما بعد از آشنایی در ترکیه، از طریق تلفن، پیامک و یاهو با هم ارتباط داشتیم و آخرین بار یک یا دو ماه قبل همراه دوستانش او را ملاقات کرده بودم و پس از آن، دیگر وی را ندیدهام. پدر و مادرم از رابطه ما مطلع بودند. رابطه ما از دو سال قبل شروع شد ولی در این مدت همیشه با هم چالش داشتیم.
آرمان عبدالعالی
اعترافات آرمان عبدالعالی
آرمان درباره ماجرای روزی که غزاله مفقود شده بود گفت: دوازدهم اسفندماه غزاله با من تماس گرفت و گفت نزدیک خانه ما است اما هرگز به خانه ما نیامد. من از آیفون بیرون را نگاه کردم اما غزاله را ندیدم، به همین خاطر پیش برادر کوچکم در اتاق رفتم و به خاطر مصرف داروی ضدآلرژی فصلی، خوابم برد.
او در ادامه بازجوییها وقتی با پلیس آگاهی و بازپرس دادسرا روبهرو شد، به حضور غزاله در منزلشان و مرگ او اعتراف کرد و گفت: «غزاله با من تماس گرفت اما گوشی قطع شد. سپس خودم با او تماس گرفتم، او گفت وقت ویزیت دکتر عقب افتاده و او الان مقابل خانه ما است. صبر کردم مادرم از خانه خارج شود و بعد در را باز کردم و غزاله به خانهمان آمد. با هم صحبت کردیم اما او گفت دیرش شده. من او را بدرقه کردم و در را بستم اما ناگهان صدای جیغش را شنیدم. او به خاطر خیسبودن پلهها سر خورده بود و صورتش خونریزی داشت. او را به داخل خانه آوردم، چون مرده بود و نفس نمیکشید، به دور او کیسه زباله کشیدم و آن را در چمدان چرخدار گذاشته و به میدان مینا بردم و به سطل زباله انداختم، سپس برگشتم و خون موجود در راه پلهها را پاک کردم.
این بخشی از اعترافات اولیه آرمان بود. او که در زمان بازداشت، چند روز کمتر از 18 سال سن داشت، در ادامه تحقیقات به قتل غزاله توسط خودش اعتراف کرد.
آرمان در بازجوییهای بعدی با اعتراف صریح به قتل غزاله، توضیح داد: وقتی غزاله به منزلمان آمد، با هم بحث کردیم، غزاله راجع به گذشته حرف زد و گفت دلش برای گذشتهها تنگ شده، من نمیخواستم به گذشته برگردم برای همین اجازه ندادم حرف بزند، او مرا هل داد، من هم او را هل دادم که سرش به میله تخت خورد، من هم سرش را دو دستی گرفتم و چند بار به میله تخت کوبیدم و سپس میله بارفیکس را برداشتم و با آن نیز پنج ضربه به سرش زدم، بعد او را در چمدان چرخدار گذاشتم و به سطل زباله انداختم.
آرمان ده ماه بعد منکر قتل شد و 14 دی 93 مجدداً علت فوت غزاله را عجله وی برای رفتن و سقوط او از پلهها اعلام کرد، اما در نهایت قضات دادسرای جنایی تهران و قضات شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران، آرمان را قاتل غزاله دانستند و بر همین اساس آرمان به قصاص محکوم شد.
آرمان عبدالعالی
اما درخواست فرجامخواهی داد و حکم پس از تأیید توسط دیوان عالی کشور، به اجرای احکام فرستاده شد که شهریور 95 ریاست قوه قضائیه اجرای حکم را جهت بررسی مجدد متوقف کرد اما پس از بررسی طولانی که دو سال بطول انجامید، ایرادی در پرونده ملاحظه نشد و مجدداً پرونده جهت اجرای حکم اعاده شد.
در ادامه، هشتم دی 97 جلسه صلح و سازش با حضور خدام آستان قدس رضوی برگزار شد و اولیایدم گذشت خود را منوط به معرفی محل اختفای جسد اعلام کردند اما به دلیل عدم کشف جسد، 11 دی 98 به عنوان تاریخ اجرای حکم قصاص تعیین شد.
صبح روز 11 دی 98، آرمان در زندان رجاییشهر تا پای چوبه دار رفت. اولیای دم برای اجرای حکم اصرار داشتند اما در آخرین لحظات، پدر و مادر غزاله به آرمان یک ماه فرصت دادند تا محل اختفای جسد فرزندشان را اعلام کند تا آنها از مجازات او گذشت کنند.
دادگاه بدوی، کودک مجرم بودن آرمان عبدالعالی را که در زمان ارتکاب قتل انتسابی زیر ۱۸ سال داشت، نادیده گرفت و برایش حکم قصاص نفس صادر کرد.
چند روز پیش از اجرای حکم، وکیل آرمان متوجه شد بعد از تاریخ تشکیل پرونده برای غزاله مقتول در دانشگاه برگه مرخصی به نام او صادر و دفترچه بیمهاش هم تمدید شده است، به این ترتیب با اسناد بهدستآمده درخواست اعاده دادرسی کرد. دو نفر از قضاتی که قبلا رأی بر قصاص داده بودند اعلام کردند با توجه به نامهای که دانشگاه صادر کرده و تاریخ آن مربوط به بعد از گمشدن غزاله است، باید در این زمینه تحقیقات بیشتری شود. این در حالی بود که خانواده غزاله نیز تصمیم گرفتند یک بار دیگر به آرمان مهلت دهند تا جای جسد را به آنها بگوید.
با توجه به مدارک بهدستآمده و قبول اعاده دادرسی، آرمان بار دیگر پای میز محاکمه رفت و این بار در شعبه ۵ دادگاه کیفری استان تهران مورد محاکمه قرار گرفت. او که حالا در مقطع فوقلیسانس در دانشگاه شهید مدرس در حال تحصیل است، یک بار دیگر اعلام کرد قتل کار او نیست و نمیداند جسد کجاست و ممکن است غزاله زنده باشد.
در نهایت قضات دادگاه کیفری استان تهران وارد شور شدند و آرمان را در قتل مجرم تشخیص دادند و او را به قصاص محکوم کردند. در نهایت نیز، علیرغم کودک مجرم بودن متهم، رأی صادرشده یک بار دیگر در سال ۱۳۹۹ در دیوان عالی کشور تأیید شد.
ایران یکی از معدود کشورهاییست که کودک مجرمان را به مرگ محکوم میکند و بیشتر از تمام کشورهای دیگر، مجازات اعدام را برای نوجوانان اجرا میکند. از سال ۲۰۱۰ تا کنون دستکم ۶۴ کودک مجرم در ایران اعدام شدهاند. پیماننامه حقوق کودک به صراحت بیان میکند که اعمال مجازات اعدام در مورد کودکان نباید اعمال شود. حالا بعد از بیش از هفت سال آرمان اگر هم به خانه برگردد مخروبه ای بیش نیست؛ متلاشی شده ای در کالبد آدمی! کابوس مکرر چوبه دار او را در به ورطه نابودی کشانده است. هفت سال زندگی زیر سایه مرگ روح جوان اما فرسوده او را با لایه دوزخی چسبناکی پوشانده است که اگر هزار سال هم عمر بکند، پاک شدنی نیست
دیدگاه تان را بنویسید