پیشرفت کردیم / باید از فوتبال سنتی عبور‌کنیم

به نظرم تیم‌ملی فوتبال کشورمان نسبت به جام‌های جهانی قبلی هم نتایج بهتری گرفت و هم اینکه موفق شد بازی بهتری ارائه دهد. با این حال نمی‌توانیم این واقعیت را نادیده بگیریم که تیم‌هایی مثل اسپانیا و پرتغال فوتبالی ارائه می‌دهند که از فوتبال ما به مراتب جلوتر است. خیلی زمان لازم داریم تا بتوانیم به فوتبالی که امروز این تیم‌ها دارند برسیم. در واقع ما چند دهه است که نتوانسته‌ایم فوتبال‌مان را به توسعه برسانیم. موضوع دیگری که باید راجع به آن صحبت کنیم این است که آیا اسپانیا و پرتغال همین اندازه توانایی دارند که مقابل ایران نشان دادند؟ من این‌طور فکر نمی‌کنم. این تیم‌ها خود را برای یک تورنمنت آماده می‌کنند. می‌خواهند انرژی و توان خود را برای یک ماه بازی‌های فشرده نگه دارند. بنابراین طبیعی است که در شروع بازی‌ها همه توان و انرژی خود را صرف نمی‌کنند. بنابراین کاملا طبیعی است که به‌دنبال بردهای خفیف باشند. نتایجی نزدیک که آنها  را به هدف کوتاه‌مدت‌شان برساند. در این صورت آنها  خود را مهیای مرحله سختی می‌کنند که در آنجا باید همه توان و انرژی شأن را نشان دهند. در مرحله حذفی شما همه تیم‌های مدعی را متفاوت خواهید دید. آلمان و انگلیس و فرانسه و پرتغال و برزیل... همه این تیم‌ها در مرحله حذفی به‌شدت زهردار خواهند بود. شما در مرحله گروهی دیدید که برخی تیم‌های بزرگ حتی در آستانه حذف‌شدن قرار داشتند. نمونه‌اش آلمان است. اگر تونی کروس در ثانیه‌های پایانی بازی با سوئد به داد ژرمن‌ها نمی‌رسید، قهرمان جهان حذف می‌شد. از طرفی دیگر اگر مسی و برخی بازیکنان دیگر به داد آرژانتین نمی‌رسیدند، این تیم هم در آستانه حذف قرار گرفته بود. بقیه تیم‌های مدعی قهرمانی جهان نیز همین ‌آهنگ کند و خسته کننده را داشتند. تنها روسیه بود که آن هم به دلیل میزبانی خیلی خوب بازی کرد.  امروز فوتبال دنیا به درستی به ما می‌گوید که در درون زمین تیم مهم‌تر است تا تک‌ستاره‌ها. کار گروهی مهم‌تر از کار انفرادی است. البته رونالدو در بازی با اسپانیا بی‌نظیر بود. او هت‌تریک کرد و تیمش را از باخت نجات داد. اما در بازی‌های بعدی به‌خصوص در بازی برابر ایران چیز خاصی از این بازیکن ندیدیم. اما در مورد فوتبال خودمان باید بگویم که به‌رغم اینکه بازی‌های خوبی داشتیم هنوز در بحث مالکیت توپ مشکل داریم. نمی‌توانیم برای چند دقیقه بازی را در اختیار داشته باشیم و به یکدیگر پاس‌های دقیق و سالم برسانیم. استراتژی کی‌روش در این بازی‌ها ‌تراکم در دفاع و استفاده از ضدحمله بود‌؛ تاکتیکی که سال‌هاست تیم ما را به عقب زمین رانده است. تیم ما خیلی کم پیش می‌آید که در فاز هجومی ‌اصرار بورزد. وقتی به حمله می‌رود که مجبور باشد و این اصلا خوب نیست که در یک بازی به‌رغم میل باطنی و سیاست کلی بازیمان در جریان بازی با قرار بگیریم. ما در بازی با پرتغال عملکرد درخشانی داشتیم. واقعا از لحاظ سرعت بازی و میزان دوندگی در شرایط خیلی خوبی بودیم. بعد از اینکه در دقیقه ۹۰ بازی پنالتی‌مان را به گل تبدیل کردیم تازه متوجه شدیم که دروازه بزرگترین حریفان را هم می‌شود باز کرد. بلافاصله بعد از گل تساوی این فرصت را داشتیم که گل پیروزی‌بخش‌مان را به ثمر برسانیم. اما نتوانستیم. چرا؟ دلیل آن هم روشن است. بازیکنان ما از سن پایین یاد نگرفته‌اند که بغل پا بزنند. بازیکنان ما از سن پایین برای چنین لحظه‌های سختی ‌آموزش ندیده‌اند که توپ را در آن لحظات حساس چطور باید وارد دروازه حریف کنند. طارمی‌به نظرم در این زمینه باید بیشتر از اینها کار می‌کرد. باید یاد می‌گرفت‌ موقعیت‌هایی هم هست که داستانش فرق می‌کند. موقعیت‌هایی که می‌تواند تاریخ را برای فوتبال یک مملکت تغییر بدهد. اشک‌هایی که این بازیکن بعد از بازی ریخت اگر چه ارزشمند بود و او بهتر از هر کسی می‌دانست که چه توپی را وارد دروازه نکرده اما با این حال همین مردم مهربان و با معرفت توقع ندارند که این فرصت‌ها در جام ملت‌های آسیا هم از دست برود. با همه اینها تیم کی‌روش خیلی زحمت کشید و خیلی خوب بازی کرد. اما همین اختلاف امتیاز اندک ما که اجازه نداد به دور بعدی رقابت‌ها برویم، بهترین نشانه است و به ما می‌گوید که ما باید بیش از اینها برنامه‌ریزی کنیم و به تیم‌های پایه‌مان بها بدهیم. ما با یک برد، یک باخت و یک مساوی از جام جهانی خداحافظی کردیم اما اگر بتوانیم از همین امروز برای ۴ سال دیگر برنامه‌ریزی کنیم شک نکنید که در دوره بعدی می‌توانیم با نتایج بهتر و عملکردی تحسین‌برانگیز به دور یک‌هشتم صعود کنیم. تیم ملی در این دوره از رقابت‌ها بازی‌های چشم‌نوازی را ارائه کرد. مردم از تیم‌ملی رضایت دارند. چون دیدند که این تیم با جان و دل بازی کرد اما متاسفانه نتوانست نتیجه لازم را کسب کند. با این حال نباید فراموش کنیم که ما به همراه ژاپنی‌ها برای فوتبال آسیا آبرو‌داری کردیم. هر چند گروه ما خیلی سخت بود. اما با این حال آنها در برنامه‌ریزی خیلی از ما جلوتر هستند و از نظر تاکتیکی با ما قابل مقایسه نیستند. ما هنوز هم فوتبال سنتی دفع توپ را در دستورکارمان قرار می‌دهیم. هنوز هم بازی مستقیم را در اولویت کارها قرار می‌دهیم. امروز در دنیا فوتبالی می‌بینیم که مدافعان زیر توپ نمی‌زنند و دفع توپ هدفمند صورت می‌گیرد. مدافعان حال حاضر دنیا توپ را به هم تیمی‌شان می‌رسانند اما ما چه می‌کنیم؟ زیر توپ می‌زنیم. با همه اینها ما در کار دفاعی مستحکم و منسجم عمل کردیم. در نتیجه باید عرض کنم که ما در دفاع خوب هستیم اما در کار هجومی ‌ضعف‌هایی داریم که باید برطرف کنیم. به‌خصوص در زدن ضربات نهایی باید بیشتر تمرین کنیم. تیمی که صرفا با تاکتیک دفاع- ضدحمله بازی می‌کند بالاخره دچار مشکل خواهد شد. چون تیم‌های بزرگ دنیا حتی وقتی حمله می‌کنند هم به راحتی برتری عددی‌شان را از دست نمی‌دهند. موضوع دیگری که باید درباره تیم‌ملی بگویم این است که فوتبال ما به کی‌روش نیاز دارد. من همیشه درباره کیفیت فنی این مربی نظرم را به‌طور روشن مطرح کرده‌ام. کی‌روش از لحاظ فنی در سطح بسیار بالایی قرار دارد. از طرفی سال‌هاست که با تیم‌ملی فوتبال ما کار کرده است. بنابراین اگر بتوانیم این مربی را مجاب کنیم که با انتقادها به شکل بهتری برخورد کند، تمدید قرارداد او اتفاق خوبی است و به نظرم بهترین گزینه برای نشستن روی نیمکت تیم‌ملی در بازی‌های آسیایی همین کی‌روش است. البته این را فراموش نکنید که اگر کی‌روش را حفظ کردیم، باید امکاناتی را برای او فراهم کنیم که بتواند نتایج خوبی کسب کند. مدیران فوتبال ما باید از این مربی حمایت‌های لازم را به عمل آورند. امیدوارم تیم‌ملی فوتبال کشورمان روند رو به جلوی خود را ادامه دهد و بتواند در جام ملت‌های آسیا نتایج خوبی کسب کند و به طلسم قهرمان نشدن ایران پایان دهد.