جعفرزاده‌ایمن‌آبادی: هزینه این دولت با اصلاح‌طلبان است

غلامعلی جعفرزاده‌ایمن‌آبادی در مثلث نوشت:

برخی اصلاح‌طلبان معتقدند برای اینکه کارهای کشور درست انجام شود و جواب شفافی را به مطالبات مردمی شاهد باشیم دولت باید استعفا دهد؛ البته یک زمان اصول‌گرایان تردید می‌کردند که آقای روحانی را پایین بیاورند تا با رویکرد نظامی‌گری بتوانند کشور را اداره کنند. تا جایی که اطلاع دارم این مسئله مورد مخالفت رهبری قرار گرفت و بعد از آن موضوع منتفی شد. الان هرچه به انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، نارضایتی مردم از روند اداره کشور باعث شده که اصلاح‌طلبان به این فکر بیفتند که یک مقدار خودشان را از آقای روحانی مبرا کنند. بخش کوچکی از اصلاح‌طلبان پیشنهاد استعفا می‌دهند، ولی عمده آنها چنین رویکردی ندارند. به هر صورت باید آقای روحانی را حمایت کرد که بتواند کشور را در این مدت باقیمانده اداره کند.

البته برخی چهره‌های اصلاح‌طلب مشارکت مشروط را مطرح کردند و گفتند یا گزینه‌های مدنظر ما تأیید صلاحیت شوند یا دلیلی برای شرکت در انتخابات نیست.

برخی می‌پرسند آیا می‌توان اصرار آنها به استعفای روحانی را در کنار ایده مشارکت مشروط قرار داد و این دو را با هم تحلیل کرد

فکر می‌کنم که اصلاح‌طلبان قطعا مشارکت مشروط خواهند داشت؛ اما به‌نظر شخصی من آن‌ها اشتباه می‌کنند، چون ما باید تحت هر عنوانی در انتخابات شرکت کنیم. اولا، تحریم یا عدم‌شرکت در انتخابات کار درستی نیست. ثانیا، طرف مقابل همین مشارکت حداقلی را می‌خواهد؛ بنابراین تمام زحماتی که در هشت سال دولت روحانی کشیده شده، با عدم‌مشارکت بر باد خواهد رفت. بالاخره اینها انتظار صد داشتند و حالا 50، 60 شده است. نباید تصور کرد که حالا چون صد نشد، پس دیگر هیچ؛ درحالی‌که بالاخره موفقیت‌هایی هم در جاهایی بوده و حالا در جاهایی هم نبوده است.

اگر اصلاح‌طلبان از آقای روحانی عبور کنند، جامعه درباره‌شان قضاوت خوبی نخواهد داشت. باز تکرار می‌کنم جامعه قطعا قضاوت خوبی نخواهد کرد و این بی‌اعتمادی را درباره گزینه‌های بعدی جریان اصلاحات نشان می‌دهد. نمی‌شود شما هرجایی که می‌توانید له ‌کنید و رد شوید و گناه را به گردن دیگری بیندازید. وقتی شما کاندیدایی معرفی کرده‌اید باید مسئولیت آن را تا آخر بپذیرید. آیا وقتی حزبی کسی را معرفی می‌کند، می‌تواند از بار مسئولیت شانه خالی کند؟ خیر، تا آخر دوره باید مسئولیت و نقاط قوت و ضعفش را بپذیرد. من فکر می‌کنم جامعه این را نمی‌پذیرد و اگر هم بپذیرد، دوره بعد حرفشان را نخواهد پذیرفت و دیگر نمی‌توانند کسی را معرفی کنند.

اصلاح‌طلبان می‌گویند روحانی آن‌طور که باید به جامعه پاسخ نمی‌دهد؛ البته من هم فکر می‌کنم آقای روحانی قدری در نوع شناخت ادبیات و نحوه ارتباط با مردم دچار مشکل است و متناسب با کف جامعه حرف نمی‌زند. بعضی حرف‌ها که به‌صورت طنز در کلیپ‌ها پخش می‌شود و گوش می‌دهم به نظر قابل توجیه است و چون آن‌ها را بد مطرح کرده، مورد طنز قرار می‌گیرد. این نشان می‌دهد که آقای روحانی متناسب با کف جامعه سخن نمی‌گوید و نگاهش بین‌المللی است که آن طرف آب چطور از حرف‌هایش برداشت می‌کنند؛ اما این طرف آب را فراموش کرده است. 

در مجموع فکر نمی‌کنم اصلاح‌طلبان با همین توجیهات بتوانند جلو روند. آقای کواکبیان در صحن مجلس گفت جامعه بداند ما حداقلیم و به‌دلیل در حداقل‌بودن دیگر نمی‌توانیم پاسخگوی برخی مسائل باشیم. با وجود شورای نگهبان و فیلترهای سخت، در جمهوری اسلامی اصلاح‌طلبان همیشه در حداقل هستند. اگر قرار است پاسخگو نباشند، یعنی مردم دیگر به آنها رای ندهند؛ حتی اگر یک نفر هم می‌آید، باید پاسخگوی عملکرد خودش باشد. این چه حرفی است؟ این حرف کاملا غلط است.

معتقدم اصلاح‌طلبان نمی‌توانند از پاسخگویی فرار کنند؛ البته دقت کنیم که یک‌موقع اصلاح‌طلبان از ابتدا می‌توانستند گزینه انتخاب کنند و یک‌موقع از بین گزینه‌های موجود یکی را انتخاب کرده‌اند، پس در همین حد از آنها انتظار داشته باشیم و رعایت انصاف را بکنیم. یک‌موقع می‌گویید آزاد هستید که گزینه بیاورید و از کسانی که در حزب و جناح شما هستند، هرکسی می‌تواند باشد که در این‌صورت مسئولیت آن را می‌پذیرید. یک‌موقع هم این‌طور جلو رفته که از بین چهار نفر، یکی باید انتخاب شود که آن‌موقع کارشان خیلی سخت‌تر است. حالت دوم صددرصد با تمام آرمان‌های آنها مطابقت نمی‌کند و تا حدودی با آرمان‌هایشان مطابقت دارد. اصلاح‌طلبان مثل اصول‌گرایان راحت نیستند. اصول‌گرایان از یک‌سال قبل می‌توانستند گزینه معرفی کنند و مطمئن هم هستند که در شورای نگهبان تایید می‌شوند؛ اما اصلاح‌طلبان با یک‌سری محدودیت‌ها مواجه‌اند که این محدودیت‌هایشان را باید دید. 

با همه این اوصاف، من امیدوارم که اصلاح‌طلبان بعضی نظریاتی را که وجود دارد و می‌گویند خطمان را از دولت جدا کنیم تا بتوانیم نزد مردم مقبولیت پیدا کنیم، باطل کنند و تمام اراده‌شان را برای کمک به دولت بگذارند. دولت در صورتی که نتیجه دهد، اصلاح‌طلبان برنده‌اند. این دولت به هر شکلی نتیجه ندهد، هزینه‌اش را اصلاح‌طلبان باید پرداخت کنند؛ پس شرط عقل این است که اصلاح‌طلبان به دولت کمک کنند.